WASTI

Cursussen rond Tekst Interpretatie

Missie

Verhalen en beeldverhalen, teksten en geloofsvoorstellingen roepen beelden op bij degene die ze leest, hoort of ziet. Wat die beelden precies zijn, hangt zowel af van wat er in de tekst staat, als van degene die de tekst leest.

In de workshops, cursussen en lezingen die ik geef, verschaf ik achtergrond-informatie bij teksten en beelden. Vaak draag ik onbekendere of nieuwe interpretaties aan of laat ik de groep zelf hun eigen uitleg ontdekken. Daarbij gaat het vooral ook altijd – expliciet of tussen de regels door – over de wisselwerking tussen de verhalen en de mensen die ze vertellen en horen.

Toen ik na negen jaar van wederzijdse inspiratie afscheid nam als cursus-leidster bij de Vrouw- en Geloofgroep Junia, heb ik mijn missie als volgt onder woorden gebracht.

Ik denk dat ik vooral het besef wil aanwakkeren dat er meer manieren van uitleggen en interpreteren en geloven zijn. Welke manier goed is, hangt niet af van wat er nu werkelijk waar (gebeurd) is. Een denkbeeld, interpretatie of geloofsopvatting moet, wat mij betreft, beoordeeld worden op zijn waarde voor mensen en voor de wereld. Iets wat waarde heeft, ontleent daaraan een eigen waarheid. Religieuze voorstellingen worden door mensen gemaakt en geïnterpreteerd. Hun eigen levensverhaal en het beeld van de wereld dat ze hebben, is van invloed op wat ze vertellen, wat ze belangrijk vinden en wat ze voor waar houden.

In veel gevallen ondersteunen religieuze voorstellingen de positie in de samenleving van degenen die het voor het zeggen hebben, want zij kunnen door die positie de meeste invloed uitoefenen op de vorming van die voorstellingen en zij nemen daarbij veelal hun eigen groep als norm voor hoe mensen zijn. Daarom moet bij elk verhaal, elk dogma en elke uitleg gevraagd worden: "Waarom is dit zoals het is? In wiens of wier belang is het dat het zo geformuleerd wordt? Wie vaart er wel bij? En voor wie is het juist niet goed? Is het van waarde om het te handhaven of moeten we het juist afwijzen? Of moeten we het misschien anders uitleggen?"

Het gaat om die vragen en het antwoord erop. Tot dat antwoord behoort dat vrouwen, vanuit hun ervaringen hun eigen uitleg en interpretatie geven en hun eigen geloofsvoorstellingen formuleren. Want de stem van vrouwen is in de geschiedenis veel te weinig gehoord, omdat zij het letterlijk niet voor het zeggen hadden. Vanuit die kennis moeten we ook ruimte maken voor de stem van anderen die net zo goed de kans niet gekregen hebben zich te laten horen. In de wetenschap dat ook wij redeneren vanuit wat wij belangrijk vinden door onze levensverhalen en de positie in de samenleving die we innemen, zoeken we niet naar de ene waarheid, maar laten we onze stem horen en formuleren we wat naar onze overtuiging nu van waarde is voor ons, voor anderen en voor de aarde.